woensdag 21 maart 2012

Native speaker, maar ook docent?

Gisteren had ik een zwaar gefrustreerde zoon aan de telefoon. In zijn woorden: 'Hij (zoonlief) had alleen gevraagd of het huiswerk op het bord mocht en toen ging B. door het lint.' 

Arme docent B. Hij komt uit een Noord-Afrikaans land en is daarom een native speaker Frans. Ik vermoed dat hij daarom ook docent Frans is, want in Nederland hebben we de gewoonte native speakers voor de klas te zetten. De veronderstelling is: als je een taal kunt spreken, dan kun je hem ook doceren.

Jij, beste lezer, spreekt Nederlands. Ben je in staat om bijvoorbeeld het naamwoordelijk gezegde of de lijdende vorm uit te leggen aan een klas ongeïnteresseerde leerlingen? Wat doe je eigenlijk als iemand vervelend is, iets niet begrijpt, een probleem heeft of de hoofdgedachte niet uit een tekst kan halen? Precies, die vierjarige lerarenopleiding heeft bestaansrecht en dat is maar goed ook.

Daarom vind ik het zo ontzettend sneu voor al die native speakers. Zij worden verondersteld te kunnen fietsen, terwijl ze nog nooit op een fiets hebben gezeten. Ze moeten lesgeven, terwijl niemand ze dat heeft geleerd. Ondertussen zijn ze aangeschoten wild:
  • leerlingen 'ruiken' dat ze deze docent op de kast kunnen krijgen;
  • ouders  starten een lastercampagne, omdat ze deze docent kwijt willen;
  • en ook collega's zijn minder collegiaal dan je mag verwachten.
Wanneer verlost iemand deze docenten uit hun lijden? Geef ze de keuze: ze moeten een docentenopleiding volgen of accepteren dat ze via een loopbaanbegeleider bemiddeld worden naar ander werk. 

Het moet vreselijk zijn voor docent B. Ik kan me niet voorstellen dat hij met plezier naar zijn werk gaat. De leerlingen hebben een hekel aan hem, tijdens mentoravonden is hij onderwerp van gesprek en ook zijn collega's laten hem tegenover ouders en leerlingen vallen als een baksteen. Werken is op die manier een zware belasting. Dat doet een mens dan alleen maar, omdat hij moet: een hypotheek, studerende kinderen en hongerige buiken die gevuld moeten worden. Wie houdt dat vol tot zijn 67e?

zondag 18 maart 2012

Schrijfwedstrijd 'Schrijf een blog!'

Doe mee aan de schrijfwedstrijd Schrijf een blog! en win een gratis schrijfparty. Heb je gewonnen? Dan kom ik op een avond of middag bij jou langs om een gratis workshop creatief schrijven te geven aan jou en je vrienden. Dat doe ik gewoon aan jouw keuken- of tuintafel!


Wat moet je doen om te winnen? Je schrijft een blog. De taal waarin je schrijft is Nederlands en je blog mag niet langer dan 400 woorden zijn. Het onderwerp van je weblog mag je zelf bepalen. Je blog stuur je voor 31 mei 2012 naar info@tekstbureau-tim.nl.


Van de mooiste blogs maak ik een e-book (liefhebbers kunnen dat boek natuurlijk ook laten drukken, dat kan bijvoorbeeld via Probook). Het e-boek kun je downloaden vanaf mijn blog en website.


Wat is een blog? Natuurlijk heeft Wikipedia een item over weblogs en op het volgende filmpje zie je hoe je een blog op Blogger maakt.


Heb je nog wat blogtips nodig? Op Frankwatching vind je er heel wat!


Tekstbureau T.I.M. bestaat dit voorjaar (preciezer: sinds eind april 2007) vijf jaar. Dat wil ik natuurlijk vieren en daarom schrijf ik deze wedstrijd uit. Schrijf een blog en win een schrijfparty!

woensdag 14 maart 2012

Creatief Schrijven: een workflow waar je vrolijk van wordt


Gisteravond was de laatste avond van de reeks workshops Creatief Schrijven. Iedereen had weer fantastische, ontroerende of spannende verhalen geschreven. Barbara en Margriet brachten verrukkelijke, zelfgebakken cakes mee en Mira had proefdrukken bij zich van 'ons boek' (dat weer door Carmen, ook een deelneemster en een grafisch vormgeefster, wordt vormgegeven). Halverwege de avond kwam zelfs Lisa, een professionele fotografe, langs voor een groepsfoto. Dat had Carmen ook even georganiseerd.

Dit had ik niet durven dromen toen in november het Grote Inspiratiedoeboek op mijn deurmat viel. Het Grote Inspiratiedoeboek is een soort van zelfonderzoek/knutselboek waarmee je aan de slag moet. Je gaat op zoek naar je droom, je geeft 'm vorm en daarna vertaal je die droom naar de realiteit. Ik verwachtte dat eruit zou komen te rollen dat ik mijn leven op z'n kop ging zetten. Maar nee, het is goed wat ik doe. Omgaan met jonge mensen vind ik super en de rol van juf is mij op het lijf geschreven. Alleen miste ik een flinke dosis creativiteit en inspirerende contacten. Teksten schrijven is natuurlijk ook creatief, maar het moest nog veel creatiever. 

Irene, Miranda, Carmen, Margriet, Barbara, Andrea, Dennis, Mira en Marjan.


Al prakkiserend kwam ik dus op mijn workshops Creatief Schrijven. Eind november knalde ik mijn persberichten, tweets en andere spam het internet op en 14 januari zat ik met de eerste groep aan de tafel. Wat was dat een ervaring! Wat een heerlijke mensen! Ik kan er geen bijvoeglijk naamwoorden voor vinden. Als ik ze wel zou bedenken, dan zou je me waarschijnlijk verdenken van een lsd-trip. Bij mij aan tafel zaten negen enthousiaste deelnemers die met een rode blos op de wangen aan het werk waren. Ze scheurden, knipten en plakten een moodboard in elkaar. Die spannende collages moesten natuurlijk een verhaal opleveren en dat was ook zo. Op avond twee lazen ze hun opbrengst voor en ik kan je verzekeren dat het niveau hoog was! Avond na avond zat ik op de juffenstoel te genieten. Ze schreven prachtige verhalen naar aanleiding van rare krantenartikelen, songteksten en bijzondere foto's. Elke nieuwe schrijfopdracht werd bijna letterlijk met gejuich ontvangen. 'Moet het echt in 1000 woorden? Mag het niet wat meer zijn?' Dit is waarom ik ooit het onderwijs in ben gegaan: enthousiaste en leergierige mensen, echte en gezellige contacten en een werkflow waar je vrolijk van wordt.

Over twee weken stromen de laatste verhalen mijn mailbox binnen. Ditmaal schrijven de deelnemers een brief aan zichzelf. Ze kiezen een gebeurtenis in hun leven en daarover gaan ze met zichzelf in gesprek. Ik noem het ook wel psychologie van de koude grond. Wat zal deze opdracht voor bijzondere schrijfsels opleveren?


Wil je ook zo'n workflow ervaren? Hier vind je meer informatie: 





maandag 12 maart 2012

Persbericht: Schrijfparty

Persbericht
Zwolle, 12 maart 2012
Tekstbureau T.I.M. uit Zwolle geeft schrijfparty’s bij de deelnemers thuis!

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Creatieve schrijfparty aan de keukentafel

Een bijzondere avond met vrienden aan de keukentafel of in de tuin, een alternatief verjaardags- of vrijgezellenfeest, het is zo leuk om ernaartoe te gaan en zo lastig om te regelen. Een origineel idee voor zo’n festijn is een schrijfparty. Het lijkt op een ‘Tupperware Party’, maar dan anders. De gastheer of -vrouw nodigt vrienden, buurvrouwen en familieleden uit om tijdens een schrijfparty fantastische verhalen te bedenken en te schrijven. Als dank voor deze gastvrijheid krijgt de organisator een beloning. Hij of zij doet zelf helemaal gratis mee! De deelnemers hoeven uiteraard geen ervaring te hebben met verhalen schrijven.

Herinneringsboek
Als herinnering aan deze inspirerende middag of avond ontvangen de deelnemers een passend cadeau: alle verhalen worden gebundeld in een e-book. Ook een echt gedrukt boek behoort tot de mogelijkheden, want Probook Media uit Zwolle geeft een fikse korting op een genaaid gebonden boek.

Verhaal achter de song
De deelnemers kiezen samen uit vijf thema’s en daarmee gaan ze aan de slag. Die thema’s zijn bijvoorbeeld: schrijven aan de hand van een moodboard (creatief met lijm en papier), het verhaal achter de song en inspiratie uit rare krantenartikelen halen. 

Docent
De docente is Marielle van Sleen, eigenaar van Tekstbureau T.I.M. en docente Nederlands bij een grote mbo-school in Zwolle.
Voor meer informatie: http://tekstbureau-tim.nl/creatieve-schrijfparty.html , 
info@tekstbureau-tim.nl of 06-55325096.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Voor de redactie
U kunt informatie inwinnen bij:
Marielle van Sleen
Tekstbureau T.I.M.
Anlosediep 24
8032 NG  Zwolle
06-55325096
info@tekstbureau-tim.nl
http://tekstbureau-tim.nl
http://tekstbureau-tim.nl/creatieve-schrijfparty.html
Social Media reacties van deelnemers: http://tekstbureau-tim.nl/social-media-reacties.html

dinsdag 6 maart 2012

Staken


Vandaag voel ik me een loser. Ik heb altijd een grote mond over hoe het onderwijs ingericht moet worden en nu het er op aan komt, staak ik niet mee. Dat voelt niet goed en ik ben absoluut niet trots op mijzelf.

Waarom zit ik niet in de bus naar Amsterdam? Daar is een heel erg simpele reden voor. Ik heb een dikke duizend collega's en ik weet van zeven mensen dat ze gaan staken. Ik heb serieus mijn best gedaan mijn naaste collega's te motiveren en ik heb ook rondgemaild naar andere afdelingen. Vrijwel niemand wil staken. Natuurlijk had ik mij bij die paar stakende collega's aan kunnen sluiten, maar dat vind ik eng. Niet omdat staken eng is, maar omdat ik opzie tegen de mogelijke consequenties. Ik weet hoe het werkt in dit soort grote organisaties. Ik ken de krachten. Als je die tegen je krijgt, dan moet je heel hard zwemmen. Dat heb ik jaren geleden meegemaakt en ik kon mijn hoofd amper boven water houden. Mijn opponenten werken hier inmiddels niet meer, maar een gewaarschuwd mens telt voor twee. Daarvoor is mijn baan mij te lief.

Daarom staak ik niet, maar dat betekent niet dat ik het eens ben met de bezuinigingen rondom passend onderwijs. Dagelijks zie ik hoe moeilijk sommige leerlingen (rugzakleerlingen) het hebben in het reguliere onderwijs. Het is geweldig dat ze bij ons terecht kunnen, maar zonder extra begeleiding redden deze jongens (ik heb vooral jongens) het niet. Het is jammer, dat we over een paar jaar weer een verloren groep jongeren hebben. Jongeren die zonder startkwalificatie van school zijn gegaan, omdat ze zijn verzopen in die immens grote onderwijsinstellingen.

zondag 4 maart 2012

Voorjaar!

Frisgroen

Zacht

Als je lang kijkt, dan gaat hij weer leven!

Nu met boom

Mooie lijnen

Het waterschap heeft het druk

Zo mooi en ik ben er zo allergisch voor

Thuis dacht ik: 'De gulden snede!' Vergeten...

Tandarts, een patiënt is ook een mens!


Als de weekendtandarts had gezegd: 'Mevrouw, ik hoef maar kort te boren en daarom stel ik voor dat we niet verdoven. U voelt er vrijwel niets van. Wat vindt u?' Dan had ik misschien wel op zijn ervaring vertrouwd en waarschijnlijk zou ik me dan niet zo voelen als ik me nu voel. Maar zo ging het niet.

Gisteren brak er een stuk van mijn kies af. Ik knaagde niet op een nootje of op een ander hard ding. Ik at gewoon een boterham met een zachtgekookt eitje. Eerst dacht ik nog dat ik op een stukje eierschaal beet, maar toen ik de krater in mijn mond voelde, wist ik dat het mis was.

Wat doe je dan? In Zwolle moet je dan een weekendtandartsendienst bellen en zij hebben een 0900-nummer. Dat kost je 80 cent per minuut. Gekscherend zei ik nog tegen het thuisfront, dat ze niet het lef zouden hebben me voor zoveel geld in de wacht te zetten... Maar dat deden ze wel. Het telefoontje kostte me ongeveer 4 euro. Je zult een AOW of bijstandsuitkering hebben!

De telefoniste gaf me het telefoonnummer van de weekendtandarts. Ze vertelde me dat ze me niet kon inplannen, omdat deze tandarts onafhankelijk wil zijn. Ik moest hem dus zelf bellen. Ik belde naar zijn praktijk en ik kreeg contact met zijn voicemailbandje. Op dwingende toon zei hij me dat ik het hele bandje moest afluisteren. Hij had het over pijnspreekuren en abcessen en hij gaf een 06-nummer. Toen verbrak de verbinding. Ik laat me niet voor één gat vangen en daarom belde ik zijn mobiel. Geen contact. Ik probeerde het nog een paar keer. 

Ondertussen voelde het gat in mijn kies als een kanonsgat en visioenen van rottende kiezen, slechte adem en urenlange ellende in de tandartsstoel knalden door mijn hoofd. Gefrustreerd googelde ik die man eens op het internet... Niets! Daarna vulde ik zijn naam in op Twitter. Door wat ik toen las, daalde mijn vertrouwen in hem tot een absoluut nulpunt. Het bovenste bericht ging over koude, stijve tepels en de vijf daaronder over drank... Durf je aan zo'n man je tanden toe te vertrouwen? Kun je naar iets anders kijken dan naar zijn tepels als je hem een hand geeft? 

Ik belde de weekendtandartsendienst terug of ik ook naar een andere tandarts kon. Dit keer kwam ik niet in een dure wachtrij te staan, maar de telefoniste kon me ook niet verder helpen. Er was geen andere tandarts en ik moest gewoon blijven bellen. Uiteindelijk heb ik 'm maar een sms gestuurd en toen ik daarna weer belde, nam hij de telefoon op. Ik moest de volgende dag naar zijn pijnspreekuur komen.

Op zondagochtend om tien voor half twaalf stond ik op zijn stoep. Ik mocht meteen doorlopen naar de stoel. Bij elke stap gleed ik een paar jaar terug in de tijd. Had het met de inrichting te maken? Wat een aftandse praktijk. Het interieur zag eruit alsof het vijfentwintig jaar geleden al was afgeschreven. De stoel deed me meteen denken aan die stoel uit mijn kindertijd. Ik moest mijn mond open doen en de weekendtandarts keek een halve seconde naar mijn afgebrokkelde kies. Daarna pakte hij de boor en voor ik het wist, zat hij in mijn mond. 'Gaat u niet verdoven?' riep ik nog, maar toen had hij de boor al in de kies gezet. 'Dit verdoof ik niet,' was alles wat hij zei. Toen voelde ik een felle pijn in mijn kaak, precies zoals ik dat zo vaak had gevoeld in mijn lagere schooltijd. Gelukkig duurde het nog geen halve minuut, maar voor mijn gevoel duurde het een jaar of acht: de periode waarin ik twee keer per jaar op de tandartsstoel zat bij tandarts De Vet aan het Simon van Slingelandtplein. Hij maakte lucratieve kunstwerken van de gebitjes van mijn zusje en mij. Hoe goed we ook poetsten, altijd hadden we gaatjes en dan boorde hij zonder verdoving in onze parelwitte kindertandjes. Pijnstilling werd namelijk niet vergoed door het ziekenfonds. Wij gilden zo hard dat onze moeder in paniek buiten ging staan. Ze kon er niets aan doen, ze was niet opgewassen tegen die autoritaire man en de marteling.

Vandaag stond ik binnen vijf minuten buiten. De weekendtandarts had gelijk, de verdoving zou erger zijn geweest dan het boren. Toch vlamde de woede door mijn lijf. Deze tandarts had geen enkel respect voor mij als patiënt gehad. Mijn mond is van mij. Daarin mag hij even, goed betaald, aan het werk. Communicatie en respect voor mij als patiënt zijn daarbij van essentieel belang!

donderdag 1 maart 2012

Internetmarketing: wat is handig?

Deze week is het marketingweek bij Tekstbureau T.I.M. Waarom per se deze week? Ten eerste omdat ik vrij ben. Het is voorjaarsvakantie en nu heb ik de tijd om mij eens ongestoord met iets nieuws bezig te houden. Ten tweede, je voelt 'm waarschijnlijk al, heb ik iets nieuws te melden. Maar daar zal ik een compleet nieuwe blog over schrijven.

Als je reclame wilt maken op het internet, wat kun je dan allemaal doen?
  • Je kunt een blog schrijven en die blog kun je bij iedereen aanbevelen die je kent. Dat kun je doen via je andere social media accounts (zoals Twitter, Facebook, Google+, Hyves etc.) of je stuurt een e-mail naar een selectie uit je adresboek.
  • Natuurlijk kun je ook een Twitter campagne starten door om de paar uur prikkelende berichten te twitteren. Je moet er wel voor zorgen dat je ook andere berichten verzendt, want anders word je zo'n vervelende spammer!
  • Zo'n campagne kun je ook starten op LinkedIn.
  • Dat geldt ook voor Facebook, Google+ en Hyves, maar je kunt op deze sites veel minder vaak een bericht plaatsen. Je vrienden zullen het namelijk niet waarderen.
  • Op Facebook en Google+ kun je een bedrijfspagina maken en daar mag je wel ongelimiteerd op spammen. Maar ook voor een bedrijfspagina geldt dat je lezers ook andere content waarderen.
  • Heb je ook een groot LinkedIn netwerk? Die mensen mag je (eenmalig, want anders verspeel je hun krediet) een e-mail sturen. Ongetwijfeld zijn er mensen die na één bericht al roepen dat je spamt, maar trek je daar niet zo heel veel van aan. Als je dit maandelijks doet, dan hebben ze een punt. Maar als je dit slechts een paar keer per jaar doet, voel je dan vooral niet aangesproken.
  • Heb je al aan persberichten gedacht? Op heel veel sites (LinkedIn bijvoorbeeld) mag je gratis persberichten achterlaten. Dat geldt ook voor heel veel plaatselijke krantensites.
  • Adverteren is natuurlijk ook een (duurdere) mogelijkheid De goedkoopste optie is kleine advertenties (Adwords) plaatsen op de Google website, want je kunt zelf instellen hoeveel je er maandelijks aan wilt uitgeven.
Waar het natuurlijk vooral om draait, is dat je het met passie en enthousiasme doet. Er zwerven immers genoeg saaie berichten op het internet!

Als je nog interessante tips hebt, laat dan een reactie achter!