vrijdag 27 april 2012

Vijf jaar Tekstbureau T.I.M.

http://www.flickr.com/photos/chidorian/



Deze week bestaat Tekstbureau T.I.M. vijf jaar! Natuurlijk laat ik dat niet ongemerkt voorbij gaan. Ik heb acties bedacht waaraan je mee kunt doen of waarvan je gebruik kunt  maken:

  • Blogwedstrijd: stuur voor 31 mei je blog in, want dan maak je kans op een gratis schrijfparty!
  • Wie zich voor 31 augustus aanmeldt voor een workshop of schrijfparty, ontvangt 5% jubileumkorting
  • Wie tussen 27 april en 31 mei een webtekst of artikel bestelt, krijgt 5% korting op het totaalbedrag.
  • Helemaal gratis kun je nu een app downloaden van Tekstbureau T.I.M. Blijf ook mobiel op de hoogte van mijn taaltips, blogs en schrijfinspiraties.
App van Tekstbureau T.I.M.



Ik vond ook nog een leuk stukje cabaret over verjaardagen. Het is een filmpje uit de oude doos:


zaterdag 21 april 2012

Scheiden van je kind


'Dag lieverd, ik ga weg. Mama en papa gaan scheiden en daarom ga ik ergens anders wonen. Ik denk niet dat ik je nog vaak zal zien, want ik heb recht op een nieuwe start, een nieuw leven. Ik ga op zoek naar een nieuwe vrouw en misschien krijg ik met haar wel nieuwe kindjes. Jij blijft bij je moeder, die heks, want in mijn nieuwe leven is geen plaats voor oude dingen. Dus ook niet voor jou, mijn lieve kind!'
Ik denk niet dat veel vaders, of moeders, deze boodschap uitspreken of willen uitspreken als ze het echtelijk huis voorgoed verlaten. Als ouders gaan scheiden, dan zeggen ze doorgaans tegen hun kroost dat er voor hen niets zal veranderen. Ze kunnen papa of mama zo vaak zien als ze willen, want zowel papa als mama houdt heel erg veel van zijn of haar kind.

Toch is de realiteit dikwijls anders. Kinderen blijven doorgaans bij hun moeder wonen en vader gaat weg. De eerste weken komt hij trouw om de veertien dagen zijn kind(eren) halen, maar als hij eenmaal aan het vrije leven heeft geroken, dan worden de meetings minder en kouder. Tot hij het helemaal laat afweten.
Voor veel kinderen is dat de realiteit. Zij spreken hun vader nauwelijks en hij draagt ook niet bij in de financiën. Kinderen van gescheiden ouders groeien niet op van lucht en ze hebben ook niet minder zorg nodig dan kinderen uit complete nesten. Ik denk zelfs dat ze meer zorg nodig hebben dan kinderen die bij beide ouders wonen. Daarom werkt en zorgt de moeder zich een slag in de rondte, want gelukkig heeft zij haar hart wel op de juiste plaats zitten en ook bezit ze over een flinke dosis verantwoordelijkheidsgevoel. 

Vooropgesteld, het gaat niet altijd zo. Als ik om mij heen kijk of als ik luister naar de verhalen van gescheiden ouders, dan zijn er ook vrouwen die hun kinderen moederziel alleen achterlaten. Ook zijn er vaders die een baan en de zorg voor de kinderen combineren, omdat ze zielsveel van hun kinderen houden en begrijpen dat kinderen recht hebben op een goede verzorging. Maar dat zijn allemaal wel uitzonderingen. Over het algemeen blijft moeder met de kinderen achter en vader start met het bouwen aan een nieuw en beter leven.
Ik ken een vrouw die zich hier zo kwaad over maakte, dat ze besloot een advocaat te bellen. Voor de zoveelste keer had hun kindje een hele vrijdagmiddag tevergeefs, met een ingepakt koffertje naast zich, voor het raam staan wachten. Deze moeder wilde van haar ex-man, ook de vader van haar kind, eisen dat hij zijn co-ouderschap fatsoenlijk zou invullen. Desnoods wilde ze dat voor de rechter laten komen. Ook wilde ze dat hij de alimentatie continueerde, want ook daarin liet hij het afweten. De advocaat had oren naar een rechtszaak omtrent de alimentatie. Dat is een makkie, want de wet is immers stellig over hoe dat in elkaar steekt. Over de co-ouderschapkwestie was hij heel duidelijk: "Mevrouw, u bent een ontaarde moeder, omdat u uw kind wilt achterlaten bij een volwassene die niet voor het kind wil zorgen." Hoe kon ze zo veeleisend en wreed zijn?!
Ook hoor ik met regelmaat over vaders die bij de rechter mooi weer spelen: "Natuurlijk wil ik kinderalimentatie betalen," en ze gaan akkoord met elke regeling die de rechter en de advocaten voorstellen. Tot het puntje bij het paaltje moet komen, want dan geven ze niet thuis. Uiteindelijk betalen ze geen cent en leggen ze elke vordering naast zich neer. Het is dus blijkbaar mogelijk om tegen een rechter a te zeggen en b te doen. Daar kom je mee weg, want als de vrouw een deurwaarder inschakelt, dan start de man doodleuk een kort geding. Dan moet ze, in verband met hoge kosten, die deurwaarder wel terugroepen. Ik hoor zelfs over mannen die zich laten ontslaan en die doodleuk van een uitkering gaan leven. Van een kale kip kun je niet plukken en ze leven liever zelf in armoede dan 1 euro bij te dragen aan de zorg voor het ex-gezin.
Zo leven veel kinderen in financieel zwaar weer en in een relationele situatie die meer wegheeft van een oorlogsgebied dan van een liefdevol familieverband. Het is dus ook niet raar dat er allerlei onderzoeken zijn waaruit blijkt dat kinderen van gescheiden ouders het minder goed doen. 

Hoe gaan we dit dilemma oplossen? Moeten alle in de steek gelaten moeders (en een enkele vader) de gang naar de rechter maken? Levert dat het gewenste gedrag op? Ik denk het niet. 
Weet je wat me de afgelopen jaren ook is opgevallen? Hoe vaak ik buitenstaanders dat ongewenste gedrag van vaders heb horen goedpraten. Ooit zei een buurvrouw over haar gescheiden broer of zwager: "Het is toch wel triest dat die jongen zoveel alimentatie moet betalen. Hij heeft er toch recht op om een nieuw leven op te bouwen?" Hoe vaak ik wel niet hoor dat kinderen 'geïndoctrineerd' zijn door de moeder en dat het daarom volkomen terecht is dat vader niet met zoveel negativiteit te maken wil hebben. "Ze komen wel weer terug bij papa als ze volwassen zijn..." 
Die publieke opinie moet veranderen! We moeten het met z'n allen afkeuren dat vaders van hun kind(eren) scheiden. Waarom denk je dat minder moeders dan vaders dit kunstje flikken? Niet omdat moeders van nature betere mensen zijn, maar omdat de publieke opinie zich altijd keert tegen een moeder die haar kinderen in de steek laat. Voor zo'n vrouw heeft niemand een goed woord over. Die manier van denken moet ook gaan gelden voor vaders, omdat elk kind recht heeft op liefde en zorg. Ook de kinderen van gescheiden ouders!



woensdag 18 april 2012

Stadspicknick en Zwolske Tiers succesvol

Een stadspicknick, wie wil dat niet? In Park Eekhout kon je vandaag gratis picknicken tijdens de Stadspicknick. Ik had mijn eigen broodje meegenomen, maar er stond een compleet buffet met heerlijke warme en koude hapjes. Enkele Zwolse bedrijven waren zo aardig geweest om ze (alweer gratis) weg te geven. Tevens was het de aftrap van de Week van de Verbinding. Vandaar dat de burgemeester en wethouders ook aanwezig waren. 

Stadspicknick: compleet met warm en koud buffet.

Burgemeester  Henk Jan Meijer en Vlada Lisinenko.

Verbinden, hoe doe je dat? Dat doe je natuurlijk niet door alleen maar met elkaar te eten. Henk Boshove bedacht daarom dat er duurzamere contacten gelegd moeten worden: het concept weggeefworkshops van de Zwolske Tiers werd geboren. Je woont een workshop bij en je hoeft er maar één ding voor terug te doen: je gaat zelf een workshop geven. Als het goed is, dan ontstaat er een olievlek aan workshops. Wethouder Nelleke Vedelaar kreeg de eer om de eerste te verzorgen: een workshop zingen!


Wethouder Nelleke Vedelaar in actie tijdens haar zangworkshop.

Zwolse nachtegaaltjes...
Heb je zin om aan mijn weggeefworkshop Creatief Schrijven mee te doen? Ik weet nog niet hoe je je aan moet melden: bij mij of bij Henk Boshove. Als je het bij mij doet, dan geef ik het door aan Henk. Om heel eerlijk te zijn, ik weet de datum ook nog niet. Maar natuurlijk kun je al wel aangeven dat je (als je kunt) graag mee wilt doen!


Stadspicknick


zondag 15 april 2012

Huldiging FC Zwolle

De spelers tijdens hun zegetocht door de grachten.

Stoere boys!

Franklin, Tycho (mijn zoon) en Jasper.

Echte fans :-)

FC Zwolle fan!

Tweelingen?

Mijn mooiste foto: uitzicht op het Rodetorenplein.

FC Zwolle is eindelijk weer eens in de prijzen gevallen en dat werd uitbundig gevierd. Natuurlijk is dat een mooi moment om er met de camera op uit te trekken. Dit is de oogst van een uurtje fotograferen.

donderdag 12 april 2012

Download mijn gratis app!





Het is gelukt! De blog van Tekstbureau T.I.M. reist voortaan met je mee. Overal waar jij bent en waar je telefoon (iPhone of Android) of tablet is, lees je mijn nieuwste blogs.



Hoe doe je dat?
  1. Installeer Currents op je telefoon.
  2. Voeg mijn app GRATIS toe aan je bibliotheek.
Vanaf 200 abonnees voegt Google me toe aan een catalogus. Dat gaat ons toch lukken?!

woensdag 11 april 2012

Samenwerken en zelfstandig werken, beide zijn even goed!

Zojuist luisterde ik naar een Ted-Talk van Susan Cain: de kracht van de introverte mens. Zij betoogt dat onze westerse maatschappij een voorkeur heeft voor de extroverte mens en dat de introverte mens daarmee tekort wordt gedaan. Zou de introverte mens meer eigen ruimte opeisen en krijgen, dan zou de introverte mens zijn talenten beter kunnen ontwikkelen. In haar presentatie legt ze een duidelijke link naar het onderwijs: samenwerken is de norm en iedereen moet altijd maar met elkaar in interactie zijn. Zij stelt dat zelfstandig werken net zo gewaardeerd moet worden als samenwerken, omdat bijvoorbeeld uit solitair denkwerk uitstekende ideeën kunnen ontstaan. 






Zoals je weet, werk ik als tekstschrijver (introvert) en als docent Nederlands (extrovert). Ik geef les in een hypermodern gebouw. Om op de kosten te besparen zijn twee oudere, al bestaande gebouwen geïntegreerd in de nieuwbouw. In het ene oude deel zitten de directie en de ondersteunende diensten, in het andere wordt lesgegeven. Ik geef daar vaak les en ik vier altijd mijn persoonlijke feestje als ik daar naartoe loop. Het gebouw heeft lange en hoge gangen, het ruikt er naar een school en de lokalen hebben ramen die open kunnen. Wat ik vooral prettig vind, is dat de muren van steen zijn en niet van glas. Maar het toppunt van geluk is dat elk lokaal een deur heeft en die deur kan dicht! Hier voel ik mij op mijn best, hier kan ik werken zoals ik wil werken.


Lang heb ik gedacht dat ik een van de weinigen ben die dit zo voelt. Ik heb zelfs collega's die mij zielig vinden, omdat ik in dat oude gebouw moet lesgeven. Zij doen hun best om ruimtes voor mij te organiseren in de nieuwbouw. Ruimtes die nog het meest lijken op vissenkommen: de wanden zijn (als ze er zijn) van glas en er is geen structuur in de menselijke bewegingen. Als je naar een vissenkom kijkt, dan heb je geen idee welke vis waar thuishoort. Alle vissen zwemmen door elkaar en ze doen wat ze moeten doen. Ik houd van orde en regelmaat. Als ik praat, dan zijn mijn studenten stil. Als ik stil ben en zij moeten oefenen, dan is er voor hen ruimte om te praten. Die ruimte krijgen ze overigens niet altijd, want er zijn veel vaardigheden die je in stilte moet oefenen. Daarnaast beweeg ik door de klas, omdat statisch lesgeven onpraktisch is, terwijl een student met mij overlegt of hij aan de wandel (naar het toilet bijvoorbeeld) mag gaan. Anders ervaar ik de drukte als te druk en daar word ik ongelukkig van.


Toen ik dus naar de presentatie van Susan Cain keek, voelde ik me aangesproken. Ik ben een van die mensen die het recht op solitair zijn moet opeisen. Introvert zijn is geen kwestie van niet sociaal of ongezellig zijn. Mijn introverte kant voelt zich prettig in mijn eigen leefwereld en ik heb doorgaans minder prikkels nodig dan andere mensen. Doorgaans dus, want ik wil hiermee niet zeggen, dat ik de rest van mijn leven in een hut op de heide wil doorbrengen. Maar ik heb recht op een werksituatie waarin ik mijn talenten goed kan ontplooien. Net zoals mijn studenten recht hebben op lessituaties waarin samenwerken en zelfstandig werken evenredig centraal staan. Volgens mij heb ik er weer een uitdaging bij!

zondag 1 april 2012

Pinterest voor schrijfinspiratie

Klik op het plaatje om een kijkje te nemen op Pinterest!


Knippen, plakken en verzamelen, wie doet dat niet? Of het gaat om wijze uitspraken, recepten, lieve of grappige foto's, modeplaatjes of krantenartikelen, iedereen verzamelt wel wat. Ik verzamel recepten en artikelen die met taal te maken hebben. Die artikelen bewaar ik meestal in read-it-later, maar voor de recepten en alle andere dingen heb ik nu een leuk alternatief gevonden: Pinterest. Het is een online prikbord of moodboard waar je plaatjes, filmpjes en artikelen op kunt bewaren. Via die website bekijk je niet alleen je eigen boards, maar je kunt ook de boards van anderen bewonderen.


Pinterest kun je ook op een andere manier gebruiken. Tijdens een van mijn workshops Creatief Schrijven (of tijdens de schrijfparty) schrijven de deelnemers een verhaal naar aanleiding van een moodboard. Tijdens de workshop grasduinen ze in oude tijdschriften en kranten. Ze scheuren plaatjes en teksten uit en die plakken ze op een moodboard. Dat kun je ook met Pinterest doen. Alle artikeltjes, bijzondere foto's en quotes die jou inspireren, verzamel je in boards op Pinterest. Als je het voelt borrelen, omdat je schrijflust hebt, dan bekijk je jouw boards voor inspiratie. Tja, de rest gaat dan vanzelf!






Kom je mijn board Schrijfinspiratie volgen? Maar vooral, stuur je verhaal naar me op, want ik ben erg benieuwd naar je pennenvruchten! Wie weet, inspireert mijn moodboard je wel om mee te doen aan de schrijfwedstrijd. Je kunt een schrijfparty voor jou en je vrienden winnen!