Coöperatie: bevlogenheid als kernwaarde

Soms lees, hoor of zie je iets wat je pakt, wat je niet meer loslaat en waarover je gaat malen en broeden. Dat had ik toen ik gisteren een artikel in een bijlage van de NRC las. Ik was me er niet van bewust dat er al een post-it aan de binnenkant van mijn hoofd zat met daarop het woord coöperatie. Toch zat hij daar en hij belandde na het lezen van het artikel in het centrum van mijn belangstelling.


Hoe was die post-it daar gekomen? Op 5 maart 2012 zag ik op televisie een documentaire van Tegenlicht over Mondragón, een Baskische stad waar het woord coöperatie bijna lijkt te zijn uitgevonden. Vrijwel alle bedrijven in deze Spaanse stad zijn een coöperatie. Dat wil dus zeggen dat iedere werknemer tevens mede-eigenaar is van het bedrijf. Iedereen heeft dus stemrecht over de visie, missie en bedrijfsvoering. In slechte tijden leveren alle werknemers een percentage van hun loon in, in goede tijden delen ze allemaal mee in de winst. Ik vind dit een geweldig nieuw kapitalistisch model. Niet de aandeelhouder, maar de werknemer maakt de dienst uit. Zij zijn immers direct betrokken bij het bedrijf en zij vinden het voortbestaan belangrijker dan de koers van de aandelen. Daar moet wat goeds uitkomen!


81.000 Britse werknemers vormen een coöperatie
Gisteren las ik dus een artikel in Ode, een magazine voor intelligente optimisten. Het zat als speciale kwartaalbijlage bij de NRC. Het is een heel lang artikel, waardoor ik niet even een foto of scan kan maken, maar het komt op het volgende neer. In Engeland is al sinds het begin van de twintigste eeuw een groot warenhuis John Lewis Partnership in handen van de werknemers. Het bedrijf doet het goed en de 81.000 werknemers hebben het naar hun zin. Al verschillende generaties werknemers hebben hun werkbare leven aan het bedrijf geschonken en ze voeren met passie hun werk uit. Ik las het en ik vroeg me af hoe mijn school eruit zou zien als het een coöperatie was. Het lijkt me heerlijk als mijn collega's en ik bijzonder betrokken en dus fluitend naar ons werk gaan. Als we het gevoel hebben dat we mogen meedenken over belangrijke beslissingen in plaats van dat ze genomen worden in een ivoren torentje, waar wij als gewoon mens nooit mogen komen. Wat zou de school een fijne plek zijn als iedere collega, vanaf de receptioniste tot de directeur zich extreem verantwoordelijk zou voelen voor zijn of haar school. Hoe zou mijn werkplek er dan uit zien?


Werken met passie
Het ultiem mooie aan coöperaties is dat elke werknemer eigenaar is en zich maximaal verantwoordelijk voelt voor een goede bedrijfsvoering. Iedereen is dus bereid zich voor 100% in te zetten. Waar vind je in Nederland bedrijven waar de werknemers tot het gaatje gaan? Als ik een telefoniste van welk bedrijf dan ook aan de telefoon krijg, dan druipt 9 van de 10 keer de ongeïnteresseerdheid van haar stembanden. Hoe zou ze klinken als ze bijvoorbeeld mede-eigenaar was van Essent of KPN? Hoe gepassioneerd zou je geholpen worden door een ober van een stationsrestauratie, als hij de eigenaar was? Hoe schoon zouden de toiletten op school zijn als de schoonmaakster ze poetste alsof het schoonmaakbedrijf van haarzelf was? Die passie van die werknemers annex mede-eigenaren houdt me bezig. Zo wil ik ook werken en met zulke mensen wil ik heel graag mijn werkweek delen!


Daarnaast vind ik het inspirerend dat werknemers een stem hebben. Ik heb nu regelmatig een ontevreden gevoel, omdat ik dan vind dat er een beslissing genomen is, die de school (lees de studenten) niet ten goede komt. Als de werknemers (lees de docenten, receptionistes, administratief medewerkers en conciërges) mogen meebeslissen, hoe zou de school er dan uitzien?


Brainstormen over een coöperatief reclamebedrijf
Nu begrijp ik heel goed dat mijn school geen coöperatie wordt. Maar mijn leven bestaat uit meer dan school alleen. Een belangrijk deel van mijn werkweek werk ik voor mijzelf als tekstschrijver. Ik voel al langer de wens om met mensen samen te werken en om zo te komen tot gave eindresultaten. Ik wil graag de flow voelen die ontstaat als je samen iets doet. Het maalt en broedt nog in mijn hoofd en ik ben dus nog lang niet uitgedacht, maar misschien is het wel mogelijk om met andere creatieve en commerciële geesten een reclamebedrijf te starten. Niet zo maar een reclamebedrijf, maar een coöperatie, zodat we allemaal directeur-werknemer zijn van ons bedrijf. Doelstelling is dan om elkaar te versterken, uit te dagen en zo samen een geweldig eindproduct voor de klant neer te leggen. Dat is iets wat een zzp'er niet kan, want een webdesigner is geen grafisch vormgever. Een tekstschrijver is geen commerciële man of vrouw en daarom is het zo mooi als je elkaar kunt versterken. Wie helpt me mee met brainstormen over dit idee?

Hoe gebruik jij LinkedIn?

LinkedIn, ik heb daar wat vragen over. Vandaar dat ik onderstaande tekst in verschillende LinkedIn groepen ga posten. Misschien heb jij ook tips en trucs, vandaar dat ik de tekst ook  op mijn blog post.

Hallo,

Over jouw ervaringen met LinkedIn heb ik wat vragen en ik zal gelijk van het moment gebruik maken om me ook even aan je voorstellen. Dus als je even tijd voor me hebt...

De afgelopen weken heb ik me ingelezen over LinkedIn en ik heb me bij een flink aantal groepen aangemeld, omdat ik een hernieuwde kennismaking met LinkedIn op mijn agenda heb gezet. Ik ben een van die mensen (met een heleboel contacten) die er helemaal niets mee doet, omdat het voor mij nogal vaag is wat LinkedIn nu precies is. Ik zag/zie vooral mensen die over zichzelf vertellen hoe goed ze zijn. Dat lijkt me niet de ware aard van het platform, dus vanaf vandaag ga ik proberen te ontdekken wat LinkedIn nu echt is. Misschien kun jij me helpen?

Maar eerst zal ik me even voorstellen. Ik ben Marielle van Sleen, docent Nederlands en tekstschrijver. Ik werk deels op het Deltion College in Zwolle en deels voor mijzelf onder de vlag van Tekstbureau T.I.M. Mijn pay-off is Juf schrijft. Dat dekt volgens mij aardig de lading.

Mijn klantenkring bestaat vooral uit een paar grote webwinkels. Voor deze bedrijven schrijf ik regelmatig teksten bij nieuwe producten of ik voeg teksten toe aan algemene pagina’s op hun site. Ook voor uitnodigingen, brochureteksten en advertenties weten ze me te vinden.

Daarnaast schrijf ik webteksten voor startende ondernemers die graag een mooi en functioneel visitekaartje (lees een website) op het internet willen hebben staan.

Voor een groot Zwols ziekenhuis schrijf ik zo nu en dan een artikel voor één van de magazines. De inhoud varieert van een leuk en gezellig verhaal over een collega of een partnerbedrijf tot een pittige tekst waarmee verpleegkundigen studiepunten kunnen verdienen.

Naast de schrijverij geef ik workshops creatief schrijven voor beginners.

Laat ik mijn verwachtingen ook maar meteen uitspreken. LinkedIn is volgens mij een business-to-business platform en dat is voor mij interessant. Ik hoop dat ik op LinkedIn mensen ontmoet van wie ik iets kan leren of die mij inspireren.

Acquisitie bijvoorbeeld is niet mijn sterkste kant en er zijn op LinkedIn ongetwijfeld mensen die daar veel beter in zijn. Ik ben tot nu toe te bescheiden en lui geweest om ook maar iets aan actieve verkoop te doen. Klanten komen bij mij in plaats van ik bij hun. Dat is goed als ik met mijn bedrijf de status quo wil handhaven, maar als ik meer wil, dan moet ik misschien toch een wat minder afwachtende houding aannemen. Ook efficiënter werken is aan mij besteed.

Daarnaast lijkt het me super als ik via LinkedIn mensen ontmoet met wie ik een creatieve samenwerking zou kunnen aangaan. Hoe? Tja, dat weet ik nog niet precies, maar soms heb ik ongelooflijk veel zin om met mensen samen te werken.

Ik ben heel benieuwd naar wat LinkedIn jou brengt. 

• Hoe gebruik jij LinkedIn? 
• Wat doe je daarvoor? 
• Wat levert jou dat op? 
• Waar ben je het actiefst: LinkedIn, Google+, Twitter of Facebook? 
• Hoe organiseer je het? (Ik vind het dus nogal ondoorzichtig en daardoor tijdrovend.)
• Kortom, wat is LinkedIn volgens jou?

Heel erg bedankt voor je tijd en (ik hoop) voor je reactie!

Groet,

Marielle

Bevrijdingsfestival Zwolle 2012

Bevrijdingsfestival 2012 in Zwolle.

Bevrijdingsfestival 2012 in Zwolle: de Deltion VIP lounge.

Bevrijdingsfestival 2012 in Zwolle.

Bevrijdingsfestival 2012 werd ook dit jaar weer groots gevierd. Het leek wel alsof de hele provincie was leeggestroomd om in Zwolle samen de vrijheid te vieren. Dat gevoel kreeg ik vooral toen ik over het festivalterrein liep. Ik denk dat ik een handvol vrienden en kennissen ontmoette en dat ik nog twee keer zoveel bekende gezichten heb gezien. Verder liep ik tussen volslagen vreemde mensen. Natuurlijk wil ik niet zeggen dat ik alle Zwollenaren ken, verre van dat zelfs, maar als je een leven lang in dezelfde plaats woont, dan herken je de 'koppen'.

Bevrijdingsfestival 2012 in Zwolle. Met Wouter, een eerstejaarsstudent.

Elk jaar werken mijn studenten op het festivalterrein. Ze zorgen voor de licht- en geluidstechniek, opnames en voor de videostreaming. Het leek me leuk wat foto's van ze te maken en zo kon ik meteen wat oefenen voor mijn fotoworkshop. Helaas kwam ik maar een paar studenten tegen, want het merendeel bleek backstage bezig te zijn. Daar had ik geen pas voor, dus dat ging helaas niet door. Gelukkig kwam ik bij de Hedon tent nog wel twee stagiaires (een eerstejaars- en een tweedejaarsstudent) en een oud-student tegen. Volgens mij vonden ze het wel leuk om voor de juf te poseren!

Bevrijdingsfestival 2012 in Zwolle: Len en Frank (oud-student).

Bevrijdingsfestival 2012 in Zwolle: Micha en Len.